Wat is inflatie? Hoe werkt inflatie? (2022)

Als je het gevoel hebt dat je dollar niet meer zo ver gaat als vroeger, verbeeld je het niet. De reden is inflatie, die de geleidelijke prijsstijging en langzame daling van de koopkracht van uw geld in de loop van de tijd beschrijft. 

Wat is inflatie? 

Inflatie is het verlies van de koopkracht van een valuta als gevolg van veranderingen in de gemiddelde prijs van de gekozen producten en diensten in de loop van de tijd. Door inflatie is er meer geld nodig om dezelfde goederen en diensten te kopen.

Verschillende dingen kunnen inflatie veroorzaken. Problemen met de toeleveringsketen, de opgehoopte vraag van de consument en de economische impuls van de pandemie hebben allemaal een rol gespeeld bij de huidige piek in de inflatie, althans in sommige delen.

Hoe werkt inflatie? 

De belangrijkste inflatiemaatstaven omvatten gewoonlijk de volgende factoren: 

• Consumentenprijsindex (CPI).
• Producentenprijsindex (PPI).
• Persoonlijke consumptie-uitgaven Prijsindex (PCE).

Ze maken allemaal gebruik van tal van statistieken om veranderingen in wat consumenten uitgeven en wat producenten krijgen in alle sectoren van de economie te volgen.

Hoewel het ontmoedigend kan zijn om te beseffen dat de waarde van de dollar gestaag daalt, beschouwen de meeste economen een klein beetje inflatie als een positieve indicator van een robuuste economie. Een redelijk inflatiepercentage moedigt mensen aan om hun geld nu te investeren of te gebruiken in plaats van het onder hun matras te begraven en het aan waarde te zien verliezen.

Als de inflatie uit de hand loopt en aanzienlijk toeneemt, kan dit een destructieve kracht voor een economie worden. Ongecontroleerde inflatie heeft het potentieel om een ​​economie te vernietigen. Een van de meest opvallende voorbeelden is Venezuela, waar in 2018 de inflatie elke maand meer dan 1.000.000% bereikte, waardoor de economie werd verwoest en talloze burgers werden gedwongen het land te verlaten.

Oorzaken van inflatie 

Inflatie wordt veroorzaakt door een toename van het geldaanbod, hoewel dit door verschillende economische factoren kan gebeuren. De monetaire autoriteiten kunnen de geldhoeveelheid van een land stimuleren door:

De kwantiteitstheorie van geld

Een laks monetair beleid leidt vaak tot langdurige perioden van hoge inflatie. Een valuta verliest eenheidswaarde wanneer de hoeveelheid geld in omloop groter is dan de omvang van de economie.

Als gevolg hiervan neemt de koopkracht af en stijgen de prijzen.

Druk op de vraag- of aanbodzijde van de economie

• Vraag-pull inflatie: zoals een stijging van de aandelenmarkt of expansief beleid. Wanneer de centrale bank de overheidsuitgaven verhoogt of de rente verlaagt om de vraag bij te houden, stijgen de prijzen als gevolg. Hierdoor kan de totale vraag tijdelijk toenemen tot boven wat de economie duurzaam kan produceren.
• Cost-push inflatie: doet zich voor wanneer bedrijven worden gedwongen om de prijzen te verhogen als gevolg van een stijging van de productiekosten van goederen en diensten.

Ingebouwde inflatie

Gebeurt wanneer werknemers loonsverhogingen eisen om de hogere kosten van levensonderhoud op te vangen. Een zichzelf versterkende cyclus van salaris- en prijsstijgingen is het gevolg van het feit dat bedrijven hun prijzen verhogen om hun stijgende loonkosten te dekken.

Voor- en nadelen van inflatie

Pluspunten

Inflatie helpt in theorie om de output te verhogen wanneer de economie niet op volle capaciteit draait, dat wil zeggen dat er ongebruikte arbeid of middelen zijn. Om de uitgaven enigszins aan te moedigen in plaats van te sparen, wordt vaak een ideaal inflatiepeil gesuggereerd. Er kan een grotere prikkel zijn om nu uit te geven in plaats van te sparen en later uit te geven als de koopkracht van geld met de tijd afneemt.

Meer geld vertaalt zich in meer uitgaven, wat zich vertaalt in meer totale vraag. Er is dus meer output nodig om aan de toegenomen vraag te voldoen. De uitgaven kunnen stijgen, wat de economische groei in een land zou kunnen stimuleren. Aangenomen wordt dat een evenwichtige strategie de inflatiewaarde binnen een ideaal en wenselijk bereik houdt.

Inflatie was nodig om de Paradox of Thrift te vermijden , die stelt dat als de consumentenprijzen constant mogen dalen omdat het land te productief wordt, klanten zullen leren hun aankopen uit te stellen om te wachten op een betere deal. Deze paradox heeft als netto-effect dat de totale vraag afneemt, wat leidt tot een afname van de productie, banenverlies en een verslechterende economie.

Wanneer leners schulden terugbetalen met geld dat minder waard is dan het geld dat ze hebben geleend, maakt inflatie het voor hen ook eenvoudiger. Dit bevordert het uitlenen en uitlenen, wat opnieuw de uitgaven in het algemeen stimuleert.

nadelen

Door de inflatie zullen mensen meer moeten betalen. Inflatie kan de werkelijke waarde van de activa van mensen verminderen. Dus degenen die hun portefeuilles willen afdekken tegen inflatie, moeten nadenken over beleggingen in grondstoffen, onroerend goed, goud en andere door inflatie afgedekte activaklassen. Een andere manier voor beleggers om te profiteren van inflatie is door middel van obligaties die aan de inflatie zijn geïndexeerd.

Hoge en grillige inflatiecijfers kunnen een aanzienlijk negatief effect hebben op een economie. Bij het nemen van economische beslissingen moeten alle entiteiten rekening houden met de effecten van over het algemeen stijgende kosten, wat leidt tot onzekerheid voor de economie, omdat ze het risico lopen de toekomstige inflatiecijfers verkeerd in te schatten. 

Telkens wanneer nieuw geld en krediet de economie binnenkomt, komen ze altijd in handen van bepaalde mensen of bedrijven, en terwijl ze het nieuwe geld uitgeven terwijl het van persoon tot persoon en van rekening naar rekening gaat in de hele economie, het proces van prijsaanpassingen aan de nieuwe geldhoeveelheid blijft.

Inflatie zorgt er wel voor dat sommige prijzen eerst stijgen en andere prijzen later stijgen. Het Cantillon-effect, dat de opeenvolgende verschuivingen in prijzen en koopkracht beschrijft, laat zien hoe inflatie de relatieve prijzen, salarissen en rendementen beïnvloedt, naast het verhogen van de totale prijzen in de loop van de tijd. 

Over het algemeen zijn economen zich ervan bewust dat verstoringen in relatieve prijzen die buiten hun economisch evenwicht liggen, slecht zijn voor de economie. Dit proces is een belangrijke oorzaak van economische neergangscycli.

Hoe de inflatie te beheersen?

De cruciale taak van het reguleren van het financiële systeem van een land omvat het beheersen van de inflatie. Het wordt bereikt door beleid ten uitvoer te leggen door middel van monetair beleid, dat de activiteiten beschrijft die door een centrale bank of andere groepen worden ondernomen om het bedrag en de snelheid van de expansie van de geldhoeveelheid te beheersen.

De monetaire beleidsdoelstellingen van de Federal Reserve (FED) in de Verenigde Staten omvatten gematigde lange rentetarieven, prijsstabiliteit en maximale werkgelegenheid, die allemaal bedoeld zijn om een ​​stabiel financieel klimaat te ondersteunen. Om een ​​constant inflatiepercentage op lange termijn te handhaven, waarvan wordt aangenomen dat het gunstig is voor de economie, maakt de Federal Reserve haar inflatiedoelstellingen voor de lange termijn duidelijk.

Bedrijven kunnen zich voorbereiden op de toekomst omdat ze weten wat ze kunnen verwachten als de prijzen stabiel zijn of als de inflatie redelijk constant is. De FED is van mening dat dit een maximale werkgelegenheid bevordert, die gebaseerd is op niet-monetaire factoren die in de loop van de tijd veranderen en dus aan verandering onderhevig zijn.

Hierdoor stelt de FED geen duidelijk doel voor maximale werkgelegenheid; in plaats daarvan hangt het vooral af van wat bedrijven denken. Volledig werk staat niet gelijk aan nul werkloosheid, omdat er altijd een zekere cyclische werking is wanneer mensen stoppen en een nieuwe loopbaan beginnen.

In de slechtste economische omstandigheden nemen ook de monetaire autoriteiten buitengewone maatregelen.

Zo heeft de Amerikaanse Fed de rentetarieven dicht bij nul gehouden en een opkoopprogramma voor obligaties uitgevoerd dat bekend staat als kwantitatieve versoepeling in de nasleep van de financiële crisis van 2008. De tegenstanders van het programma beweerden dat het zou leiden tot een stijging van de prijs van de Amerikaanse dollar, hoewel de inflatie in 2007 een hoogtepunt bereikte en in de daaropvolgende acht jaar geleidelijk afnam.

Het meest voor de hand liggende argument is dat de recessie een duidelijk deflatoire omgeving was en dat kwantitatieve versoepeling de effecten ervan ondersteunde. Er zijn talloze ingewikkelde redenen waarom QE geen inflatie of hyperinflatie veroorzaakte, maar dit is de meest eenvoudige.

Amerikaanse functionarissen hebben gewerkt om de inflatie op ongeveer 2% per jaar te houden. De Europese Centrale Bank (ECB) is zich ervan bewust dat deflatie zich over de hele eurozone kan verspreiden en economische stagnatie kan veroorzaken. Als gevolg hiervan hebben bepaalde regio's te maken gehad met negatieve rentetarieven.

Bovendien kunnen landen met snellere groeicijfers meer uitstekende inflatiecijfers tolereren. Brazilië streeft naar 3,5%, terwijl de doelstelling van India ongeveer 4% is (met een maximale tolerantie van 6% en een minimale tolerantie van 2%) (met een bovenste tolerantie van 5% en een onderste tolerantie van 2%).

Indekking tegen inflatie

Aandelen

Aangezien de stijging van de aandelenkoersen de gevolgen van inflatie omvat, worden aandelen beschouwd als de beste afdekking tegen prijsstijgingen. Aangezien injecties met bankkrediet via het financiële systeem ervoor zorgen dat bijna alle moderne landen de geldhoeveelheid vergroten, vindt een groot deel van de directe impact op de prijzen plaats in financiële activa die worden gewaardeerd in hun eigen valuta, zoals aandelen.

Bovendien zou men gespecialiseerde financiële instrumenten kunnen gebruiken om investeringen tegen inflatie te beschermen. Treasury Inflation-Protected Securities (TIPS), een schatkistinstrument met een laag risico dat is geïndexeerd aan de inflatie, is daar een van. Met TIPS wordt de geïnvesteerde hoofdsom gestimuleerd door de inflatie.

Een TIPS-beleggingsfonds of een ETF op basis van TIPS zijn aanvullende opties (ETF). U hebt waarschijnlijk een effectenrekening nodig om toegang te krijgen tot aandelen, ETF's en andere beleggingen die u kunnen helpen beschermen tegen de risico's van inflatie. 

Hoewel het niet altijd het geval lijkt te zijn, wordt goud gezien als een afdekking tegen inflatie.

Vermijd het oppotten van contant geld

Het is van cruciaal belang om te investeren en te voorkomen dat u te veel contanten aanhoudt, zodat uw geld niet te veel van zijn waarde verliest.

Inflatie betekent echter dat uw geld na verloop van tijd waarschijnlijk minder dingen zal kopen. Dat geeft aan dat je, om koopkrachtdaling te voorkomen, in de volgende conjunctuurcyclus een vast bedrag moet uitgeven om in verschillende zaken te investeren.

Diversifieer uw portefeuille

Het hebben van een goed gediversifieerde beleggingsportefeuille is een andere strategie om voorbereid te zijn op inflatie. Wanneer u uw beleggingen spreidt over verschillende activaklassen (aandelen, obligaties, contanten, onroerend goed, enz.), industrieën en landen, kunt u het beleggingsrendement verhogen en tegelijkertijd het risico verlagen, zoals dat van inflatie.

Veelgestelde vragen over inflatie

Is hoge inflatie een probleem?

Een gezonde economie wordt mogelijk gemaakt door een lage en constante inflatie. Elk jaar stelt de Britse regering een doelstelling vast voor het bedrag dat de prijzen in het algemeen moeten stijgen. Het gewenste percentage is 2%. De Bank of England is verantwoordelijk voor het op peil houden van de inflatie.

Een kleine hoeveelheid inflatie is gunstig. Een te hoge of onstabiele inflatie kan echter schadelijk zijn. Mensen vinden het een uitdaging om te plannen hoeveel ze kunnen uitgeven, sparen of investeren wanneer de prijzen onzeker zijn.

In extreme omstandigheden kan een hoge en onstabiele inflatie leiden tot de ondergang van een economie. Zimbabwe is een uitstekende illustratie. Dit gebeurde tussen 2007 en 2009, toen het prijsniveau in één maand met ongeveer 80% steeg. Als gevolg daarvan weigerden mensen simpelweg Zimbabwaanse bankbiljetten te gebruiken, waardoor de economie instortte.

Hoe gaan beleidsmakers om met inflatie?

Om de inflatie te verminderen, moet de juiste reeks desinflatoire beleidsmaatregelen worden overwogen. Als centrale banken zich inzetten voor het handhaven van prijsstabiliteit, kunnen ze een samentrekkend beleid voeren dat de totale vraag in een oververhitte economie beperkt. Meestal gaat het om renteverhogingen.

Met wisselend succes hebben sommige centrale bankiers besloten om monetaire discipline af te dwingen door de wisselkoers vast te stellen, die de waarde van hun valuta koppelt aan die van andere valuta's en op zijn beurt hun monetaire beleid koppelt aan dat van een andere natie. Dergelijke initiatieven kunnen echter niet helpen wanneer internationale in plaats van binnenlandse factoren inflatie veroorzaken.

Toen de wereldwijde inflatie in 2008 toenam als gevolg van hoge voedsel- en brandstofprijzen, lieten verschillende landen de hoge wereldprijzen doorsijpelen naar de binnenlandse economie. De overheid kan in deze situaties af en toe een prijsstelling vaststellen (zoals sommigen in 2008 hebben gedaan om te voorkomen dat hoge voedsel- en brandstofprijzen doorslaan).

Dergelijke administratieve prijsbepalingsprocedures leiden er doorgaans toe dat de overheid aanzienlijke subsidierekeningen opbouwt om de inkomensverliezen van de producenten te compenseren.

Als wapen om de inflatie terug te dringen, zijn centrale bankiers steeds meer afhankelijk van hun vermogen om de inflatieverwachtingen te beïnvloeden. Om de inflatiegerelateerde component van verwachtingen te simuleren, verkondigen beleidsmakers hun voornemen om de economische activiteit tijdelijk laag te houden. Hoe groter de geloofwaardigheid van centrale banken, hoe meer invloed hun verklaringen hebben op de inflatieverwachtingen.

Kun je inflatie verslaan met goud?

Hoewel er nog steeds aanzienlijke onenigheid bestaat over deze claim, geloven veel beleggers dat goud de beste inflatiehedge is.

Zo is de goudprijs tussen april 1968 en juni 2020 jaarlijks met 7,6% gestegen. Het gemiddelde rendement bedraagt ​​3,6%, rekening houdend met inflatie. De waarde van goud daalde echter met respectievelijk 28% en 12% in 2013 en 2015, wat aangeeft dat het niet de betrouwbare, veilige methode is die sommigen denken te zijn.

De prijs van goud kan in de loop van de tijd aanzienlijk fluctueren en wordt beïnvloed door veranderingen in de waarde van andere valuta, beslissingen van de Fed en andere centrale banken met betrekking tot het monetaire beleid en onregelmatige vraag en aanbod.

Bovendien heeft beleggen in goud een aantal unieke problemen. U moet een veilige plaats vinden om goud op te slaan met extra kosten als u goud koopt. Goud is onderworpen aan een hoger belastingtarief voor vermogenswinsten op lange termijn dan aandelen en obligaties wanneer het wordt verkocht nadat het een jaar of langer is aangehouden.

Conclusie

Over het algemeen profiteert de economie van een bescheiden stijging van de lonen en inflatie. Het is een teken van een ontwikkelingsland dat zijn economisch beleid voortdurend aanpast aan de behoeften van zijn bevolking en zijn internationale partners. 

Een land moet zich immers aanpassen als het mondiale inflatierisico's wil vermijden. Alleen als we een solide financiële toekomststrategie hebben, kunnen we de negatieve gevolgen van inflatie het hoofd bieden.